Hermione strikes back

Το παρόν είναι απόσπασμα από το χειρόγραφο που βρέθηκε στο γραφείο της καθηγήτριας Γκρέηντζερ μετά τον απροσδόκητο θάνατο της. Το βιβλίο όπως είχε πει σε συνέντευξη της στην εφημερίδα μας τον προηγούμενο Αύγουστο θα είχε τίτλο : « Συζητώντας κάτω από τα αστέρια». Επιφυλασσόμαστε να εκδοθεί ότι σωθεί από τα χειρόγραφα σε επιμέλεια του ίδιου του μεγαλειότατου Χάρρυ Πόττερ από τις εκδόσεις του ημερήσιου προφήτη. Ως ελάχιστος φόρος τιμής σε αυτή την αξιοθαύμαστη πολίτη της κοινότητας μας .

Είναι όντως ιδιαίτερα δύσκολο και προκλητικό να προσπαθήσει κανείς να ορίσει τον έρωτα. Είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι έχον προσπαθήσει να κάνουν. Και οι μαγκλ και οι μάγοι και οι ημί-αιμοι αν και έχουν περάσει πάρα πολλές ώρες μέσα στην ιστορία να φιλοσοφούν πάνω σε αυτό το θέμα δείχνουν μέχρι τις μέρες μας να μην έχουν καταφέρει να το ολοκληρώσουν. Στο πανεπιστήμιο είχαμε με τους φοιτητές και ις φοιτήτριες μου μια πολύ καλή τεχνική για να ορίζουμε θέματα. Τραβάγαμε μια γραμμή στον πίνακα και προσπαθούσαμε να θέσουμε τα δυο της άκρα. Αυτή η γραμμή άλλοτε γινόταν κύκλος, άλλοτε καμπύλη ή ακόμα και διάφορα σημεία πάνω στον πίνακα. Πάντα ήμασταν εναντίον της απόλυτης αιτιοκρατίας. Εδώ, υπάρχει μια μεγάλη παρανόηση η οποία μάλλον οφείλεται στις περιορισμένες διανοητικές ή μάλλον συναισθηματικές ικανότητες ιδεαλιστών και ρασιοναλιστών μαγκλ φιλοσόφων σαν τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Θωμά Ακινάτη, να συγχέεται ο ορισμός ενός ζητήματος με την αιτιοκρατία. Αναγκαία παρένθεση η προηγούμενη την οποία οφείλουμε να απορρίψουμε αλλά δεν θα εξηγήσουμε στο παρόν λόγω έλλειψης χώρου και χρόνου. Επιστρέφοντας λοιπόν, να πούμε πως η τεχνική αυτή για τον έρωτα δεν έδινε ποτέ πολλά αποτελέσματα, δημιουργούσε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συζητήσεις αλλά δεν έληγε το ζήτημα. Σαν να υπήρχε μια εγγενής απροσδιοριστία, μια μοναδικότητα (singularity) που ρουφούσε κάθε γνώση που οι άνθρωποι είχαν αποκτήσει πάνω του.

Με τα λόγια του Καντ για τη συνείδηση, πως είναι αυτό που δεν μπορούμε να περιγράψουμε, παρόλα αυτά το ξέρουμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε μια αρχή για να εξετάσουμε το θέμα μας. Θα μπορούσαμε επίσης, να περιγράψουμε πρόσωπα που ερωτευόμαστε ή στιγμές που είμαστε ερωτευμένοι. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, πάλι δεν θα καταφέρναμε να ολοκληρώσουμε το θέμα μας. Δεν θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε για παράδειγμα την τυχαιότητα του ή το αν είναι λογικός. Ή το κυριότερο γιατί ενώ θεωρείται κάτι θετικό πονάει πιο πολύ από κάθε τι άλλο.

Στο έργο του μαγκλ φιλοσόφου Πλάτωνα, συμπόσιο. Ένα έργο ιδιαίτερα αποπροσανατολιστικό από την ουσία του έρωτα ή μάλλον του ανθρώπινου έρωτα. Η Διοτίμα, η μόνη γυναίκα που παίρνει μέρος στο διάλογο κάνει την πιο ενδιαφέρουσα παρατήρηση, αν και αυτή μη ολοκληρωμένη. Δηλώνει πως ο έρωτας δεν είναι μήτε ανθρώπινος μήτε θεϊκός αλλά δαίμον. Δηλαδή, ενώνει τους δύο αναγκαίους πόλους σύμφωνα με τον δυιστικο ιδεαλισμό της αντίληψης του Πλάτωνα για τον κόσμο. 

Με πιο σύγχρονους όρους, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη διάσημη εξίσωση, του λαμπρού μαγκλ φυσικού και συντρόφου ελευθεριακου σοσιαλιστή Άλμπερτ Αϊνστάιν, E=mc² .  αν ο ένας πόλος στην προκειμένη είναι η ενέργεια και ο άλλος η ύλη τότε ο έρωτας θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την τετραγωνισμένη ταχύτητα του φωτός . θα μπορούσε ο έρωτας να είναι τόσο γρήγορος ; Γιατί όχι, αφού μια ματιά δεν μας είναι αρκετή για να ερωτευτούμε ή μια μυρωδιά ; και για να συνεχίσουμε αυτό το συλλογισμό να σας εκμυστηρευτώ κάτι με όλο το σεβασμό απέναντι στην καθηγήτρια Μαγκόναγκαλ. Όταν στο δεύτερο έτος της φοίτησης μου στον κοιτώνα του Γκριφιντορ μου είχε δώσει μια γραφομηχανή για να μην χάνω τα μαθήματα μου, μου είχε εκμυστηρευτεί κάποια πράγματα. Η Μαγκόναγκαλ ήταν ερωτευμένη τον Νταμπλντορ και είχε εφεύρει τη γραφομηχανή για να τη χρησιμοποιήσει και να γυρίσει το χρόνο πίσω στη νεότητα του μεγάλου μάγου και να τον κάνει να την ερωτευτεί. Άσχετα αν δεν το έπραξε ποτέ και τελικώς ο έρωτας έμεινε χωρίς ανταπόκριση, είναι χρήσιμο να πιστέψουμε πως ο έρωτας βοήθησε ώστε να καμπυλωθεί ο χωροχρόνος τελικώς. Πριν όμως συνεχίσουμε αυτέ τις σκέψεις οφείλουμε να εξετάσουμε μια άλλη πτυχή του φαινομένου.

Υπάρχει η θεωρία πως εξελικτικά ο έρωτας είναι μια παρέκκλιση. Η οποία δημιουργείται λόγω της απόλαυσης του σεξ από το είδος μας. Κανονικά, όπως είχε επισημάνει ο μισογύνης αλλά ιδιαίτερα εύστροφος ημι-αιμος φιλόσοφος Σοπενχάουερ : « η κινητήρια δύναμη κάθε ερωτικής επιχείρησης είναι ο σχεδιασμός της επόμενης γενιάς». Οπότε από τη στιγμή που το σεξ προσεγγίζει αγνά συναισθήματα σαν την απόλαυση και τον εθισμό, που με τόσο πάθος δυο εραστές βρίσκονται ά-φυλα στα δεσμά της Αφροδίτης και τα μέλη τους διαλύονται από τη βία της ηδονής, ο έρωτας είναι μια παρέκκλιση από την εξελικτική μας πορεία, η οποία θα ήταν αυτός ο σχεδιασμός της επόμενης γενιάς, η αναπαραγωγή.

Αυτή η θεωρία είναι ιδιαίτερα προβληματική διότι υπάρχουν πολλών ειδών έρωτες που δεν καταλήγουν απαραίτητα στην αναπαραγωγή ή ακόμα και στη σαρκική επαφή. Οι μόνοι έρωτες που έχουν ως σκοπό την τεκνοποιία είναι εκείνοι που είναι ανελεύθεροι και καταπιεστικοί. Που στην ουσία δεν είναι έρωτες αλλά έχουν επιβληθεί. Ο πυρήνας του έρωτα είναι η ελευθερία. Η βούληση του ανθρώπου να γίνει υπεράνθρωπος σε μια νιτσεϊκή παράφραση. Η βούληση ούτε να εξουσιάζεις μα μήτε να εξουσιάζεσαι από τον άλλο. Η επιστροφή στην αρχική προοπτική της ανθρώπινης ευημερίας. Εδώ βεβαία, θα διαφωνούσε ένας άλλος μαγκλ στοχαστής, ο Σαρτρ που δίνει τον εξής αφορισμό για τον έρωτα : « ο έρωτας ορίζεται ως η αρπάγη της ελευθερίας του άλλου» είναι μια διάχυτη πεποίθηση πως ο έρωτας είναι πόλεμος. Πως έχει σκοπό την εξουσία πάνω στον άλλο. Είναι μια λάθος λογική , διότι πόσο μοχθούμε οι ίδιοι και καταστρέφουμε την βόλεψη μας για να αρέσουμε στον άλλο. Είναι σαν ο άλλος να είναι εκείνος που μας καθορίζει. Δίνει νόημα στην ύπαρξη μας. Ο ετεροκαθορισμός είναι μια σχεδόν εγγενής ιδιότητα των ανθρώπινων κοινωνιών. Κόλαση είναι οι άλλοι και παράδεισος επίσης. Ο έρωτας μας κάνει ανθρώπους, είναι η ουτοπία που μας κάνει να προχωράμε, να είμαστε δημιουργικοί, να επιβιώνουμε και να είμαστε πρωτοπόροι, εξερευνητές. Μάλλον κιόλας, για αυτό δεν μπορούμε να τον ορίσουμε, διότι ο κόσμος μας είναι ατελής.

Για να γυρίσουμε στην προηγούμενη σκέψη, είναι εκείνο που από τον απλό αέρα δημιουργεί ύλη. Εμείς ως άνθρωποι που ζούμε με τη συνείδηση πως είναι πεπερασμένος ο κόσμος δεν μπορούμε να τον ορίσουμε. Απλώς, ξέρουμε πως υπάρχει και είναι αυτός που μας κάνει να περπατάμε προς τον φωτεινό ορίζοντα.

Για πολλά χρόνια στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού και παράλληλα με το μεγάλο ολοκαύτωμα της μαγικής κοινότητας λόγω των προκαταλήψεων της θρησκείας και του Malleus Maleficarum κατά τον μεσαίωνα υπήρχε και μια άγρια αδυσώπητη κατασυκοφάντηση του έρωτα που εμείς οι μάγοι είχαμε δώσει από καιρό τη θέση που του άρμοζε. Στον μεσαίωνα λοιπόν, οι πουριτανικές λογικές του μιαρού σεξ και του θειου έρωτα έβαλαν την ανθρωπότητα για χρόνια στο γύψο. Μέχρι την αναγέννηση και ακομα πιο συμβολικά το άγαλμα του Bernini  στη Santa Maria Della Vitoria, όπου άγγελος κυρίου τρυπά με τη λόγχη του την εκστασιασμένη αγία Θηρεσία. Ή με τα λόγια της: «όταν άγγελος κυρίου μου διαπέρασε την καρδιά με ένα χρυσό φλεγόμενο βέλος γεμίζοντας με πόνο μα και με άκρατη ευδαιμονία.». Αφήνοντας έξω την παρόρμηση μας να σχολιάσουμε το μέγεθος του βέλους και γενικότερα τις σεξουαλικές επιδόσεις των αγγέλων, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι είναι η πρώτη σηματοδότηση της νέας εποχής, της εξόδου από τον μεσαίωνα, της επανανθρωποποιησης και του θριάμβου του υλισμού. Του ανθρωποκεντρισμού.

Αντί επιλόγου, οφείλουμε να πούμε πως η ύπαρξη είναι αδύνατον να καταστραφεί ακόμα και στον παράλογο κόσμος μας. Ο έρωτας είναι εκείνος που την κάνει ορατή όμως στους άλλους. Ο έρωτας είναι πρώτα από όλα η βούληση να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Να τον δούμε στον καθρέφτη που θα φτιάξει το αντικείμενο του πόθου μας χωρίς τυχόν φτιασίδια. Στον έρωτα δεν εξιδανικεύουμε  μόνο τον άλλο αλλά και τον κόσμο. Ανακαλύπτουμε τους παραλογισμούς μας και ανακαλύπτουμε τον κόσμο, τον άλλο, τον εαυτό που θέλουμε. Οικοδομούμε τις στιγμές της γενιάς μας. Ο έρωτας δεν είναι μήτε μια βιολογική παρέκκλιση μήτε κοινωνική υποχρέωση. Είναι ουτοπία. Και θα νικήσει.

Η γάτα του Σρέντιγκερ

Ντρίν – Ντρίν. Πρέπει να ξυπνήσω, από τη δουλειά θα είναι πάλι. Ούτε τρεις ώρες δεν έλειψα, πάντως ελπίζω να είναι κάνα διαδικαστικό. Καλύτερα χαρτούρα παρά πτώμα. Το αίμα είναι όμορφο μόνο σε ασπρόμαυρο φόντο. Μόνο σε φιλμ νουάρ με κινηματογραφικούς και λογοτεχνικούς ήρωες.

-          Ναι, είπα κάπως βαριεστημένα. Κοιμισμένα θα έλεγα.

-          Έλα, Γιάννη, έχουμε μαχαιρωμένο πτώμα. στη υπόγεια διάβαση στη Συγγρού, μπροστά στο πάντειο. Πρέπει να πας.

-          Καλά θα πάω, γαμω την παναγία μου.

Φόνος λοιπόν, πτώμα, μαχαιριές, αίματα. Όλα αυτά τα όμορφα. Αναρωτιούνται πολλές φορές οι άνθρωποι τι όνειρα βλέπουμε και πως κοιμόμαστε εμείς οι ντετέκτιβ. Σας πληροφορώ ότι μια χαρά κοιμόμαστε. Ο μόνος φόβος που έχουμε είναι αυτός που συνέβη. Να μας ξυπνούν την ώρα που κοιμόμαστε. Συνήθως η πραγματικότητα είναι χειρότερη από τους εφιάλτες μας. Πεινάω κιόλας ο μαλάκας. Δεν πρόλαβα να φάω από όταν γύρισα από τη δουλειά. Είχα πάει από το πρωί στο γραφείο και έκατσα μέχρι τις 10 το βράδυ. Έπρεπε να κλείσω εκείνους τους φακέλους από τον προηγούμενο μήνα. Άλλαξε λέει η ηγεσία και δεν ανέχεται πλέον καθυστερήσεις. Βρήκαμε τον ένοχο. Τέλος η χαρτούρα και αμέσως στο αρχείο. Αρχίδια, αυτούς δεν θα τους δούμε ποτέ με πιστόλι στο χέρι. Ούτε πάνω από κάποιο πτώμα. Θα κάθονται στο γραφείο τους να δίνουν εντολές.

Σηκώθηκα, είχα αφήσει παραδόξως μια γουλιά ουίσκι στο ποτήρι. Προφανώς και την ήπια, έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου, με κοίταξα στον καθρέφτη που πάλι έγερνε λίγο προς τα αριστερά. Κάποια στιγμή πρέπει να το φτιάξω, να βάψω και το μπάνιο. Η μπογιά πίσω έχει ξεφτίσει σημαντικά. Μούχλα είναι αυτό ρε πουστη, τι λέω, έχει ξεφτίσει, άκου έχει ξεφτίσει. Έβαλα ένα πουλόβερ πάνω από το πουκάμισο, έκανε κρύο, πολύ κρύο έξω, για να μην βάλω πουκάμισο. Πήρα το παλτό μου, τα κλειδιά του αυτοκινήτου και του σπιτιού, τα έβαλα στην τσέπη. Έβαλα και τη ρεπούμπλικα και ξεκίνησα. Ένας φίλος έλεγε τις πρώτες μέρες στο γραφείο πως ντετέκτιβ χωρίς καπέλο δεν είναι ντετέκτιβ. Έφυγε μετά το πρώτο θύμα. Δεν άντεξε ζήτησε μετάθεση. Παρόλα αυτά κράτησα τη συμβουλή του. Πέρασαν και 20 χρόνια από τότε και ακόμα εδώ είμαι. Δεν κατέληξα ποτέ αν με κράτησε το καπέλο ή η λίγη ομολογουμένως δουλειά που έχουμε. Οι άνθρωποι είναι πολιτισμένοι στις μέρες μας. Άντε καμιά γριούλα να κλέψουν. Ούτε μαφίες ούτε μαχαιρώματα και εξαφανίσεις. Παλιά γίνονταν αυτά. Πλέον μόνο σε σειρές και god bless America από δαυτες έχουμε πολλές.

Γαμημένη σακαράκα. Πάρε μπρος. Άντε επιτέλους. Οδηγώ και σκέφτομαι πόσο πιο όμορφα ήταν πριν λίγο στο κρεβάτι μου. Και πόσο βλάκας είναι αυτός ο Μήτσος που με πήρε και με σήκωσε από το κρεβάτι. Έφτασα πάρκαρα λίγο πιο πίσω από την πάντειο. Ήδη είχαν αποκλείσει την είσοδο στην υπόγεια διάβαση. Μην περιμένετε να σας πω ότι ήταν σκοτεινή για την οικονομία της αφήγησης . μια χαρά φώς είχε. Αυτό το κιτρινιάρικο. Είχε και αυτές τις μαλακίες τα κάγκελα για να μην περνάνε τα μηχανάκια ή τα ποδήλατα δεν ξέρω και γω τι. Μάλλον για να πάρει κάποιος σιδεράς μερικά λεφτά παραπάνω πρέπει η αλήθεια είναι να έγιναν. Το μόνο καλό ήταν ότι δούλευε η καντίνα και γω πραγματικά πείναγα. 

-          Ένα χοτ ντογκ με από όλα μέσα

-          Θέλετε και καραμελωμένα κρεμμύδια

-          Φυσικά, αποκρίθηκα κάπως βαριεστημένα πάλι 

Πάντα η αλήθεια είναι, η πρώην γυναίκα μου, μου έλεγε να βάλω λίγο κέφι στις προτάσεις μου. Ποτέ δεν το έκανα Μπορεί και να χωρίσαμε και για αυτό. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατάλαβα γιατί με έσυρε στο δικηγόρο για να υπογράψουμε τα χαρτιά για εκείνο το διαζύγιο. Συναινετικό προφανώς, της έδωσα ότι ήθελε. Βαριέμαι τα δικαστήρια, δεν έχουμε και ενόρκους εδώ να είχε λίγο πλάκα όταν περιγράφεις πως το αίμα πετάγεται σαν πίδακας και πως δεν χρειάζεσαι και κανα μαχαίρι λίστερ ξέρω γω για να πριονίσεις το κόκκαλο της κλείδας και να τους βλέπεις με γουρλωμένα μάτια να κοιτάζουν δήθεν αηδιασμένοι αλλά βαθιά μέσα τους να ερεθίζονται και λίγο. Ο φόνος η αλήθεια είναι ότι είναι αρκετά αρχέγονος. Η Βίβλος λέει από τότε που υπήρχαν 4 άνθρωποι στον πλανήτη.  Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, αν οι πρωτόπλαστοι έκαναν δύο άντρες, τον Κάιν και τον Άβελ πως συνεχίστηκε το είδος ; Άστα για τους πιστούς αυτά άλλωστε έχεις να φας το έτοιμο χοτ ντόγκ σου. Ήταν και κάτι μπατσάκια εκεί δίπλα που έλεγαν τι είχαν δει κάτω στην διάβαση. Τους προσπέρασα και κατέβηκα με το χοτ ντογκ στα χέρια. Ήταν νόστιμο δεν μπορώ να πω και πραγματική λύτρωση για την πείνα μου.

- Γεια σου Γιώργο. Τι έχουμε λοιπόν ;

- Το όνομα του είναι Δημήτρης Γιάνναρης. Καθηγητής κβαντικής οπτικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Τρεις μαχαιριές δύο χαμηλά στην κοιλιακή χώρα και μία λίγο πιο πάνω.

- Βλέπω σύρθηκε, έχει αίματα ο και λίγο πιο πίσω

 

- Ναι, μάλλον τον μαχαίρωσαν λίγο πιο πίσω και τον παράτησαν μετά. 

- Βρήκαμε το μαχαίρι ή μήπως ξέρουμε γιατί είναι εδώ ;

- Δεν βρήκαμε τίποτα από τα δύο ακόμα. Έχει γυναίκα και δυο παιδιά. Φρόντισα να το μάθει η γυναίκα του

- Ελπίζω διακριτικά, είπα καθώς έσκυψα και έβαλα το χε΄ρι μου στο σακάκι του

-Βαλε γάντια για όνομα του θεού ρε Γιάννη.

- Γαμησε με που θα βάλω και γάντια, άσε που δεν έχει και τίποτα.

Δεν ξέρω γιατί το είπα αυτό, ενώ είχα πιάσει ένα χαρτάκι, που το έβαλα ασυναίσθητα στην τσέπη μου χωρίς να το καταλάβει ο συνάδελφός μου. 

-          Ωραία κάνε τα διαδικαστικά από εδώ και πέρα, να μεταφερθεί να γίνει ιατροδικαστική εξέταση και βλέπουμε. Ποιος μας ειδοποίησε έχουμε κανα μάρτυρα.

-          Ναι μας ενημέρωσε μια τραβεστί που έκανε πιάτσα λίγο πιο πάνω, την ρωτήσαμε ξέρεις τα κλασσικά, της πήραμε κατάθεση δεν μας είπε τίποτα σπουδαίο.

Κιτρινιάρικο φώς με μερικές λάμπες να μην φωτίζουν, αποπνικτική σχετικά ατμόσφαιρα από τα χνώτα όλων αυτών των μαζεμένων μπάτσων. Το θύμα με σπασμένα τα γυαλιά του, εμφανές τον τρόμο στο βλέμμα του, άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας και από πάνω του δύο πελώρια μάτια να σε κοιτάζουν. Αυτά τα γκράφιτι πάντα κάνουν το σκηνικό λίγο πιο απόκοσμο από ότι είναι και ζούμε και σε μια χώρα με όλους αυτούς τους ηλίθιους που σταυροκοπιούνται τώρα μπροστά μου για το κακό που θα μπορούσε να βρει τους ίδιους αν έρχονταν από δώ λίγο πιο νωρίς. Στα αρχίδια τους το θύμα. Αυτοί να μην πάθουν κακό. Πόσο μάλλον ο δολοφόνος, εκείνος έχει καταδικαστεί για αυτούς σε αιώνιο βασανισμό στην κόλαση. Έλληνες .

Τέλειωσε και το χοτ ντογκ. Πάω να πάρω άλλο ένα. Χαμός στην καντίνα σήμερα. Τρελό τζίρο θα έκανε ο τύπος. Αυτός μάλλον θα χαίρετε που είχαμε το συμβάν . Δεν συμβαίνουν αυτά κάθε μέρα. Τρώω και το δεύτερο χοτ ντογκ μπαίνω στο αμάξι. Δεν έχει και καλοριφέρ το ρημάδι. Μετά από αυτό τέλος, θα πάρω άλλο. Θα ζητήσω πιο πολλά λεφτά. Πρέπει να καλύπτω και τη διατροφή της ηλίθιας. βασικά εγώ είμαι ο ηλίθιος, εκείνη έξυπνη είναι. Πάω για ύπνο. Είναι τρεις η ώρα. Αύριο πάλι.

-          Καλημέρα Χριστίνα

-          Καλημέρα Γιάννη, η εφημερίδα είναι πάνω στο γραφείο σου και καφε έχει στη μηχανή.

Βάζω ένα φλιτζάνι καφέ και ξεφυλλίζω την εφημερίδα. Πουθενά για το φόνο. Περίεργο. Μόνο πολιτική επικαιρότητα και αθλητικά. Κανονικά θα έπρεπε να έχει εκτενή αναφορά. Κάτι τέτοια πουλάνε πολύ.

-          Χριστίνα, τι έγινε με το χθεσινό φόνο, μάθαμε τίποτα από τον ιατροδικαστή ;

-          Ποιο φόνο ;

-          Του καθηγητή στη πάντειο ρε συ, χθες το βράδυ.

-          Τι λες ρε Γιάννη δεν έγινε κάποιος φόνος χθες

-          Πλάκα μου κάνεις και εγώ που πήγα χθες το βράδυ που με πήρε τηλέφωνο ο Μήτσος από τα αποτυπώματα.

-          Αποκλείετε εσυ έφυγες χθες στις 10 από δώ και ο Μήτσος έχει άδεια από τη Δευτέρα δεν μπορεί να σε πήρε τηλέφωνο από εδώ. 

-          Έλα πλάκα κάνεις τώρα. Φτάνει δεν έχω όρεξη.

-          Γιάννη είσαι καλά ; όνειρο έβλεπες ;

Συνεχίζεται…